در خصوص آنچه که در حوزه‏ى علمیه باید دچار تحول و تطور بشود - که بخش بسیار مهمى است- [...] این است که این مجموعه‏ى عظیمى که امروز مایه‏ى اتکاء و امید نظام جمهورى اسلامى و آینده‏ى کشور است و به منزله‏ى راهنمایى براى حرکت کلى کشور، نه فقط امروز، بلکه براى فردا و فرداهاست - که هر کدام از شما در یک بخش باید این راهنمایى را انجام بدهید و ان‏شاءاللَّه در میان شما کسانى باید راهنمایى کل مجموعه را در دوران و زمانِ خودش انجام بدهند - این مجموعه‏یى که امروز به یک معنا چشم امید جهانى به اوست، باید خودش را با شرایط و امکانات و پیشرفتهاى زمان هماهنگ کند؛

همین درس را بخواند، همین علم را بیاموزد، همین سلوک اخلاقى و معنوى را داشته باشد؛ اما از ابزارهاى جهان هم استفاده کند.

این نمى‏شود که در دنیا کامپیوتر باشد؛ سرعت از ساعت و دقیقه به ثانیه رسیده باشد؛ براى ذره ذره‏هاى وقت و انرژى حساب باز بشود؛ دانشگاهها و مراکز پژوهشى عالم براى دانشجویان و محققان و خرده‏محققانِ خودشان امکانات تحقیق را فراهم کنند؛ اما ما طبق همان شیوه‏هاى قدیمى که یک روز بزرگان ما (قدّس‏اللَّه‏اسرارهم‏الشّریفة) عمل مى‏کردند -چون دستشان خالى بود- عمل بکنیم؛ مگر چنین چیزى ممکن و رواست؟ اصلاً جایز نیست. اینها چیزهایى است که باید تطور پیدا کند.

ما فقه هم مى‏خوانیم، اما از وسیله‏ى سریع‏السیر هم استفاده مى‏کنیم؛ مگر مانع و منافاتى دارد؟ ما فقه هم مى‏خوانیم، اما از کامپیوتر هم براى فقه استفاده مى‏کنیم. ما فقه هم مى‏خوانیم، اما از شیوه‏هاى جدید تحقیق هم استفاده مى‏کنیم. در دنیا روشهاى ویژه و بسیار جدیدى براى تحقیق علوم غیرتجربى وجود دارد -فقه از علوم تجربى که نیست- از آنها هم استفاده مى‏کنیم.

مقام معظم رهبری - 1/12/70 - اجتماع طلاب و فضلاى حوزه‏ى علمیه‏ى قم‏ (دریافت متن کامل)